Bir kirilmis ayna gibisin!

[Pinar]

Sen,....
Tohumlari gönlüme ekerken, köklerinin bu kadar kuvvetli ve saglam olacagini düsünmezdim!
Öyle bir Sevgi ile büyümüski bu agac gönlümde, kökleri topraktan ayiramadim! Siddetle esen rüzgarlarin gücü bile sadece bir kac dali kirmaya yetti! Onlarin acisi da cogu zaman hemen geci verdi!...


Sen,..
Bir kirilmis ayna gibisin! Kirilmis parcalari zorlukla birlestirdigim! Bana verdigin acilar her aynaya bakisimda yüzüme vursa bile, kendime engel olamayip yinede her zaman baktigim!...


Sen,...
O kadar büyük bir yer kaplamisin ki kalbimde, kimse onun büyüklügüne herhangi bir sekilde yaklasamadi! Dokunulmayan derinliklere saklanmis bir sarki gibisin! Yalniz kaldigimda, kendi kendime mirildadigim...Hic kimse farkina varip ayni sarkiyi söylemesin diye, bana soruldugunda sözlerini ve melodisini unuttugum bir sarki, dedigim...

Gurur, Korku ve Kararsizlik!...
Zaman zaman, en cok istedigim seylere engel oldu!
Ben elimi kolumu sana dogru uzatirken, kollarim hep boslugu sardi! Bir adim sana attayim derken, sana ulasmak icin, kosmam gerektigini anladim! Kostum, yoruldum, ama yetisemedim! Ben daha yorgunlugumu üstümden atmadan, sen bana elini uzattin! Bu sefer ise ben, seninde kollarinin boslugu sarmasini istedim! Kactim, saklandim! Bir rüya olmasindan korktum! Gercek oldugunu anladigimda, kendime kizdim, sinirlendim! Bir rüya olsaydida ve uyanmak aci olsa bile, o rüya cok sürmeze bile görmeye degmezmiydi?!?!
Bizim bir noktada bulusamamiz senin nasil hissettigini bilemememden doguyordu! Aslinda sende neler hissettiklerini bilmiyordun... Kimi zaman hic kimsenin yakin olmadigi kadar yakin oluyordun bana, kimi zamanda aramizda ucurumlar olusuyordu!



Sonunda karanligin icinde kaybolup gittin, ardinda biraktiklarinin farkinda olmadan! Sen herseyi cözmeden kacmayi tercih ettin! Sana giden köPage Ranküyü yikmadan! Ben ise bu köPage Rankünün üstünde kali verdim...Ne geriye nede ileri gidebildim...



Sevgi&Ask!
Bu duyguyu sende tanidim, ve bu duyguyla beraber olgunlastim, büyüdüm! Simdi geriye baktigimda ve bir kac yil öncesini düsündügümde, hic bir seyin icimde eksilmedigini anliyorum. Sadece düsüncelerim degisti, beklemekten vazgectim! Gelsen belki yine dayanamaz kalbim, akar tüm duygularim sevginin seline, ve düsünmeden ve ayni sevgiyle dönerim, ama tutuklu degilim artik sana! Tutuklu olmam sevgimin ispati degildi, sadece degisikliklerden korktugumun ve herseyin oldugu gibi kalmasini istedigimin ispatiydi! Nasil bir sevgidir bu diyebilirsin belki! Ama benim icimden gecenleri ve hayattan beklentilerimi anlatsam bile anlayamazsin ki sen!



Ayri dünyalarin insanlari derler ya... Bizde aslinda öyleydik! Ben beyaz oldugumda sen siyah oldun! Ben siyaha dönüstügümde ise sen beyaza karistin! Karma karisik bir dünya icinde, karma karisik bir sevgi iste! Demek ki biz sevgi altinda farkli seyler anladik!
Farkli seyler anlasak bile ben seni sevebilcegim, verebilcegim, hissedebilcegim en büyük sevgiyle sevdim...Bu sevgiyi disa vurmaktan daha cok icimde yasadim! Bu sevgiyi seninle yasamaktan daha cok kendi basima yasattim! Ben sensiz seninle yasamaya alistim...


Deger!...
Sevmek bence kendinden vazgecip, sevdigine degeri oldugundan daha cok deger vermek degildir! Karsilikli bir sevgi yasaniyorsa eger, hem degeri oldugu kadar deger vermektir, hemde deger verildigi kadar degerli olmak yada olmaya calismaktir! Sevgine karsilik bulunmayinca, ve kendinden vazgecildiginde, insan hayatinda önemli olan diger seyleri de unutuyor...yada önemsememeye basliyor...Buda yanlis! Herseyden önemli insanin kendisi degilmidir! Herkesden önemli...Aynen öyledir!
Fikrimce, karanliga bir günes dogmasini isteyen, bir kiprit yaksa karanligina, günesi bekliyecegine, zaten bi sekilde günese varir...Cünkü kiprit yakmasiyla birlikte, karanligi aydinliga dönüsür ve bu sekilde yolunu görebilir ve yürümeye basliyabilir...

[hayal]

Kimilerine göre küçük, aldığım derslere göre büyük, uzun ve de paylaşılası bir ömür yaşadım. Gün geldi acımdan kıvrandım, gün geldi mutluluklara teğet geçtim, gün geldi yer çekiminden etkilenmeyecek kadar mutlu oldum ama yaşadım, hep hataya inat, hayatı seve seve yaşadım.


Pişmanlıklarım oldu zaman zaman... Bazense keşkelerle tükettim saatleri, yanlışlarıma teslim oldum. Pişmanlıklarımın en büyüğü ise " aşktan " yana oldu.

Hiç mi doğru insan çıkmadı karşıma?
Çok mu iyi davrandım onlara?
Çok mu merhametli oldum?
Çok mu kadir kıymet bildim de yaranamadım?
Cevapsız bir sürü soru...



Hoş! İlişkilerim boyunca hep daha çok sevilen taraf ben oldum zaten. Gün geldi, bitti. Anladım ki yitip giden, zamana yenik düşen iyi anılmamak için elinden geleni yapıyor. Gel bana lanetler yağdır diyor. "Her şeyimsin " demedin ama "Hiç bir şeyimsin" de diyor. İstiyor bunu. Başarıyorda...





Biliyorum. Gün gelecek, nasıl ki yanlışımı bulmuşsam doğrumuda bulacağım. Ve " Her şeyimsin " kelimesini ilk kez ona söylenmeye değer bulacağım. İlk kez ona aşık olacağım. İlk kez ona yanacağım. İlk kez ona yaşayacağım, onun yanında huzur bulacağım. Şu sıra herkes doğrumu bulduğumu, elimdekine sıkı sıkı sarılmam gerektiğini söylüyor.

Sen doğrum musun peki?
Gerçekten bir ömür aradığım sen misin?
Her nefesi alışımda iyi ki varsın dedirten, ömrümü ömrüne, canımı canına katan sen misin?
Bilmiyorum bunları şuan. Emin olamıyorum.
Tek bildiğim şey diğerlieri gibi değilsin.
Farklısın sen!
Özelsin!
Benimsin!



Fakat hala zamanı var bazı şeylerin... Hayat akıp gitmeli biraz... Çoçukluğumu özletmemeli bulunduğum zaman... Anı yaşamalıyım.



Çocukluğumu özlüyorum.
Yara bere içindeki dizlerimi...
Pamuk helvaya yapışmış suratımı...
Elma şekerine bulanmış ağzımı...
Yaramazlık yaptığımda annem göremesin diye saklandığım kapı ağzını...
Oysa....
Çoktan sobeledi hayat !!!

[hayal]

Vazo düşmüştür bir kere yere

Önce bakarsın şaşkınlık içinde vazoya

Sonra tamir etmeyi düşünürsün

Tek tek ayrılan parçaları yapıştırırsın

Evet güzel oldu dersin kendine

Biraz süsleyelim de fark edilmesin kırık hatlar diye düşünürsün

Güzel,zarif,renk renk çiçeklerle şenlendirirsin vazoyu

Aklına son anda vazonun içine su koymak gelir

Suyu da koyarsın

Ve işte o an anlarsın

Kırılan birşeyin eskisi gibi olmayacağını

Düzelttim,elimden gelenin en iyisini yaptım dersin

Gerçi bu gerçeğe sende inanmazsın ya

Olan olmuş

Herşey değişmiştir