Ben de Kıyarım Sevgime

[efekoylu]

Ben de Kıyarım Sevgime

Sen, hatıraları yaralı bırakıp gittin gideli çok düşündüm. En sonunda yaralayıp ortada bıraktığın sevdamızı “daha fazla acı
çekmesin” diye öldürmeye karar verdim.

Yani ben de, senin gibi kıymaya karar verdim sevgime.... “Onu unutacaksın” diye seslendim kalbime. Ve savaşın ortasında
buldum kendimi...

Terkedilmişliğin verdiği acıyla, seni öldürmeye başladım içimde. Savaşı sonuna kadar göğüslemeliydim. Nihayet sana
ait duygular bir bir taşınmaya başladı içimden. Yaktığın ateş sönmeye başladı, ayrılığın denizinde.

... Ve gönlüm yavaş yavaş sensizliğe alışlmaya başladı. Bir ömür tutsak geçecek hayatım, sensizliğin parangalarından
kurtarmaya başladı kendini.

Gün geldi gözlerim seni aramamamaya başladı, yüreğim bana seni sormuyordu artık. Yeni bir güneş doğuyordu üzerime.
Sensiz, yani acısız bir hayat başlıyordu içimde. Sensizlikten iki büklüm olan belimi doğrultup, yeniden ayağa kalkıyordum.
Silkinip yeni denizlere yelken açıyordum. Hayatın sensiz de yaşanabilir olduğunu haykırmaya başlıyordum aynalara.

Yaktığın ateş sönüyordu...

“Sevda” diye çektiğim tüm acıları söküp atıyordum bedenimden. Ve bembeyaz bir sayfa açıyordum kendime.

Aşkı yalanlayan şiirler okuyorum artık.

Sen gittiğin yerde kal!

Dönme artık istemem...

Terkedilmişliğin koynundan kurtuldum. Ayrılığın acısıyla verdiğim savaşı da kazandım galiba. Gözlerimi sensizliğe
alıştırdım. Çocuk gibi ağlayan gönlümü de avuttum sanıyorum. Dönmesen de geri fark etmez artık. İçimde sana ait
duygular bir bir taşındı kalbimden.

Yaktığın ateşi söndürdüm. Resmini de, mektuplarla birlikte yırttım ve sensizlik ülkesine yol aldım.

Sen gittiğin yerde kal.

Dönmesen de geri fark etmez artık...