Büyümesen, Büyüme "Sen" Olmaz mı?..

[hayal]

Büyümesen, büyüme sen olmaz mı
Ellerimde tutmak istiyorum seni
Dünya öyle kötü ki
Acıtırlar canını, üzerler canımı
Büyümesen, büyüme sen olmaz mı?


Yumak ellerine hiç kötülük değmedi hiç,
Gözlerin nasıl da huzur dolu
Sözlerinde sümbüller açıyor,
A oğul,
Saçların bir tutam cennet
Tut elimi oğul, yumuşacık
Büyümesen, büyüme sen ne olur?


Kirletecekler diye ödüm kopuyor,
Üzecekler seni
Biraz da suç benim
Fazla korudum, çok, çok verdim sevgimi
Hep sevgi isteyeceksin, hep
Yanlış mı öğrettim oğul
O dünyanın en az rastlanır şeyi...
Kolay sözcük gibi geliyor kulağa
Seni seviyorum, seni seviyorum...
Kiminin içi boş, söylendiği gibi asılır havaya
Büyümesen, büyüme sen ne olur?
Dilediğince veririm gerçek sevgiyi....


Uyu oğlum, uyu yanımda uyu
Yanı başımda
Zaman nasıl da hızlı geçiyor
Hiç istemiyorum, inadına büyüyorsun karşımda
Bir gün ayrılacağız...
Bir gün gideceksin...
Büyümesen, büyüme sen olmaz mı?
Tat, tuz yok oğul dünyanın ekmeğinde aşında...


Ömrüm uzuyor bir yandan “babişim” dediğinde
Bir yandan kısalıyor, eskilerin dar geldiğinde
Büyümesen, büyüme sen olmaz mı
Biliyorum a oğul...
Bir iki fotograf,
birkaç kırık oyuncak
kalacak ellerimde günün birinde...


Büyümesen oğul, büyüme sen,
O çocuk, hep olsun gözlerinde
Benim oğluşum, kalsın içinde
Kaç yıl sonra olursa olsun...
Hep tutacağım ellerini kırışık ellerimle
Yumak yumak....


Gül Yazganarıkan

[hayal]

keşke çocuk kalabilseydik...
büyümeseydik...
incinmeseydik...
kaybetmeseydik umutlarımızı...
duygularımızı yitirmeseydik keşke...
gözlerimizdeki ışıltıyı kaybetmeseydik...
yüreğimizi kirletmeseydik...
keşke sadece yaralanan dizlerimiz için ağlasaydık hala
yada kırılan oyuncağımız için...
keşke hala bir külah dondurmaya tav olabilseydik...
uçurtmalarımızın özgürce süzülüşünü izleyebilseydik göklerde...
renkli balonlarımızı yine bileğimize bağlayabilseydik...
keşke çikolata yerken yüzümüze bulaştırabilseydik yine...
sokak ortasında ağlayabilseydik kimseyi umursamadan...
yada nerede olduğumuza aldırmadan kahkahalarla gülebilseydik...
annemiz hala ninniler söyleseydi yatağımızın başucunda...
keşke tek korkumuz hala
gök gürültüsü ve karanlık olsaydı...

oysa büyüdük...
yüreğimizi talan ettiler hoyratça...
zalimce katlettiler içimizdeki çocuğu ...
umut çiçeklerimizi çiğnediler merhametsizce...
karanlıklara hapsettiler acımadan duygularımızı ...
gözpınarlarımız kurudu yürek yangınlarına ağlamaktan...
gülüşlerimiz yüzümüzde solarken
duygularımızı yitirirken biryerlerde
bize kalan,
"keşke"lerle kuşatılmış
hayal kırıklıklarıyla örülmüş
bir hayat oldu...

by BayanPipo

[hayal]

Siyah beyaz eski bir resim de
Mutluluktan gülen bir çocuktum!

Şimdi ise bir bahanem yok gülümsemek için
Ve bahaneler arıyor bulamıyorum
Siyah beyaz karelerde eskiden kalma bir lahza gül/üm/se/me tarıyorum
Dudaklarımın kıyısına…

Sen ağladığıma bakma, oralardan gülümse bana
Aldırma, gözyaşlarıma aşinadır yıllar…
Dönme dolaplardan, atlıkarıncalardan bahset
Biraz da pamuklu şekerin pembesinde
Gamzeler çiçek açsın yanakların da
Ben gülümsemeyi çoktan unutmuşum
Sadece acıdan bükülüp kalmış dudaklarım
Gülümse çocuk sen gülümse
Kaybettiğim baharlardan…
Göz bebeklerime biriken hüzünler
Damla damla düşerken yere
Sen gökkuşağının bütün renklerini göster masum yüzünde
Umut yeşili taşsın gözlerinin
Karanlığımı aydınlatsın çakmak çakmak
Ellerim soğuk ayaz
Yüreğim yaralı ruhum da kirli çok az
Sen benim iç çekişlerime dur! Diyecek tek sebep ol
Hadi! Gülümse çocuk o eski günlerden
Siyah ya da beyaz fark etmez
Gülümse çok ya da biraz…