Gözyaşlarımla Besledim Gençliğimi...

[hayal]

Tellere takılacak bir uçurtmam olmadı benim ve havaya savuracak umutlarım.Göklerde dalgalandıramadım hayallerimi ve izleyemedim süzülüşlerini toz pembe bulutlarla beraber.

Ben hiç çocuk olmadım!...

Bahanesi yok yalnızlığımın,geç kalmışlığımın.Sabah ayazlarında düşünmekle geçiyor benim gençliğim.Düşünmek iyidir.Ama soramadım kendime, beni asıl yakanın ‘’Vuslat mı?’’,’’Hasret mi?’’olduğunu.Belki de sadece özlemdi beni yakan.Çocuk gözlerin ardındaki saflığa duyulan özlem.

Göz yaşlarımı sırdaşım,yerimi gizli mabedim diye belirledim.Oysa şimdi kalemim anlatıyor her şeyi.Herkesten gizlediğim şeyi.

Neyse;ben zaten kendime yakıştıramadım çocukluğu...

Belki de basit bir hata uğruna ödenmiş bedeldi,çocukluğum.Hem de ağır bir bedel,şimdi anlıyorum.Korkularıyla yüzleşmekten,anlamını yitirip basitleşmekten korktuğum şu anda.

O gün bu gündür büyütüyorum kendimi...

Göz yaşlarımla besleyerek gençliğimi ya da ninni tınıları arasında kaybettiğim çocukluğumu,büyüyorum...

Dikenlerle dolu bu bahçede,dikenler değil benim canımı yakan, oynadığım bu oyun, ellerimi asıl kanatan.

Buğulu camlara dokunmanın zorluğu beni korkutan ve sessiz bir gecede yüreğindeki eksikle kendinden vazgeçmek.

Silip atıyorum yüreği bu bedenden,içinde eksik kalmış çocuklukla beraber...

BOŞVER;
HİÇ YAŞAMAMIŞSIN FARZET,
ZATEN;
DÜNYA OYUNDAN İBARET....

[hayal]

İşte... Yine ağlıyorum.

Gözyaşlarım,süzülüyor göz pınarlarımdan. Dokunmayın bana ben biraz daha ağlıyacağım. Biraz daha sonra biraz daha. Ağlamalara doyacağım.Gözyaşlarımda hüzünlerimi boğacağım. Unutmaya çalışacağım adını VEFASIZ koyduğum yarimi.

Sonra yelkenler yapacağım hayallerimden. Hayallerim yaşıyorsa eğer. Bir yelken dolusu olacak. Okyanusun en kuytu köşesine doğru bırakacağım. Benim hayallerim gidemez oraya kadar tek başına. Ben götüreceğim onları oralara kadar.

Uzaklara kadar. Sonra bırakıp kaçağım . Hayallerimi okyanusun en ücra yerinde yalnız bırakacağım. Arkama bile bakmadan gideceğim. Çünkü YARİM sen olmayınca neyleyim ben o hayalleri.

O kadar da küçük hayallerim vardı ki, hani ben inanmamıştımda sen inandırmıştın zorla. Küçücük bi evimiz olcaktı. İki gönlümüz bir olucaktı ya. Tüm dünya seyran olacaktı ya.

Sonra sen beni sevecektin ya , sonra bize benzeyen çocuklarımız olucaktı ya. YALAN , YALAN HEPSİ YALANMIŞ. İki gönül bir olunca hiç bişey olmuyormuş.İkiden bir çıkınca bir kalıyormuş. Bu AŞK'dan beni çıkardın sen bir kaldın sevgilim.

Şimdi kur istediğin hayali , kiminle kurarsan kur. Ama ben satmıyacağım hayallerimi üç kuruşa, meze etmiyeceğim mantığın içki sofrasınd.

Ben hala Aynıyım Sevgilim tamah etmiyeceğim üç kuruş dünya malına. Kimselere yar etmiyeceğim hayallerimi. Dedim ya bir yelkenliye koyacağım ,hayalleri .Okyanusta bırakıp kaçacağım.

Oysa ben senden ne de çok şey öğrenmek isterdim. Yazıkki sadece bırakıp kaçmayı öğretmiş zavallı yüreğin ancak. Sen beni bırakıp kaçtın,bende hayallerimi.

Şimdi ağlıyorum. Boşuna kendi üstüne alınma. Ben sana ağlamıyorum. Arkamdan feryat figan haykıran hayallerime ağlıyorum. O hayallerim ki daha yüzme bile bilmiyordu.



SUS SÖYLEME BİRŞEY.DUYMAK İSTEMİYORUM. BEN ARTIK BİR TEK KEFENİN BEYAZLIĞINI DÜŞLÜYORUM.ZATEN BENDE .

BİR SAL YAPTIM KENDİME GİDİYORUM OKYANUSUN DERİNLİKLERİNE. BİLİYORMUSUN SAL OKYANUSTA ANINDA BATAR , BENDE YÜZME BİLMİYORUM.

Alıntı