Şimdi Sen Yoksun Ya...?!

[efekoylu]

Şimdi Sen Yoksun Ya…?!





Şimdi sen yoksun
ya…


Öyle garip öyle
yetim ki yüreğim.


Yaşamaktan
geçtim, nefes alamaz oldum.


Ah bir görebilsem
seni.


Ah bir gözlerine
bakabilsem,


yüreğine
dokunabilsem.


Elini tutmak
istesem çok mu olurum?


Ya dudaklarından
öpmek istesem?


Sarılsam sana
şöyle, sarılamadığım tüm zamanlar için…


Acısı dinse
sensizliğimin.


Aç kalmış
yüreğimi doyursan sevginle.


Sahi…


Sen hiç acıkmaz
mısın?!


Yok yok çok oldu
biliyorum.





Şimdi sen yoksun
ya…


Sana dair
herkesten sakladığım gülüşlerim soldu,


Sadece seninle
dolu yüreğim kanadı.


Senden başkasını
görmeyen gözlerim ağladı.


Sensizlik sardı
dünyamı, hani içinde sadece senin olduğun,


Seninle yaşadığım
dünyam.





Şimdi sen yoksun
ya…


Dünyam yok…


Ben yok…


Yok yok çok oldu
biliyorum.





Hani şöyle bir
sesini duyabilsem,


Seviyorum desen.


Bu bile yeterdi
yaşamam için.


Sanırım gözlerim
ağlıyor yine…!


(Alıntıdır)

[hayal]

SEVEBİLMEK



Sevmek bir kuşuböceği

Merhametlice okşamak

Dokunabilmek adeta;

Yaklaşabilmek



Koşabilmekhem de tüm hızıyla

Onların dünyasına çekilmek.

Kaygıları bırakarak;

Yaklaşabilmek.



Sevmekdünyanın en güzel şeyi

Bir annenin sıcacık elleriyle

Yavrusuna dokunduğu gibi;

Yaklaşabilmek.



“Yaradılanı yaradan dan ötürü sevmek”

Birleştirebilmek kalpleri kusursuzca

Yelken açmak tüm sevgilere;

Yaklaşabilmek.



Zehra BOYLU

cok güzel siir klavyene saglik abicim